The problem of singing these notes is that it can destroy the stophic nature of the Hymn. With Hymns the repeating melody is usually more important than the words.
The words aren't just there to decorate the music. In the liturgy, the words are part of the rite itself. Omitting one or two syllables would be like the priest omitting a gesture or a word in his prayers. Especially in a Missa Cantata (or higher), or in EF vespers, the text simply must be complete.'Tu-ae ad' would be sung as 'Tu- ad' (Not singing the extra note).
The words aren't just there to decorate the music.
<<An regula descripta in Antiphonario Vaticano circa syllabas hypermetricas, quae frequenter occurrunt in cantu hymnorum, scilicet quod ipsae non elidantur, sed distinctae pronuncientur propriaque nota cantentur, stricte et rigorose interpretanda sit, vel e contra liceat etiam ipsas syllabas elidere, praesertim si in praxi id facilius et convenientius censeatur?>>
<<Negative ad primam partem, affirmative ad secundam>>.
B. - DE SYLLABIS HYPERMETRICIS.
Syllabae hypermetricae seu supervenientes (charactere cursivo seu italico scriptae) semper eliduntur tam in recitatione quam in cantu Hymnorum, salva quidem integrigate sensus.
De syllabis in hymnodia hypermetricis seu supervenientibus.
Quaestio est de syllaba quae excedit numerum metri regularem, ut in seq. versibus: Cum Patre et almo Spiritu - O sola magnarum urbium - Speculator astat desuper. - Juxta usum apud antiquos receptum, talis syllaba etiam in cantu non opprimenda seu elidenda, sed distincte pronuntianda est: et ipsi tribuenda est propria nota, quae aliquando debet esse in eadem chorda ac syllaba praecedens, aliquando in chorda syllabae sequentis reponi: nam pro tali casu regula uniformis non potest proponi, sed solutio pendet ex ipsa hymni melodia.
In Antiphonario, singulis casibus providetur sequenti ratione.
Vocalis syllabae supervenientis scribitur charactere cursivo seu italico, quo facilius secernatur.
In Hymnis qui per singulas strophas cantu instruuntur, pro quavis syllaba hujusmodi scribitur nota conveniens.
Si stropha prima tantum notis instruitur, syllabae supervenienti in hac occurrenti nota propria non superscribitur, ne in cantu aliarum stropharum confusio gignatur. Sed in qua nota reponi debeat, indicatur eodem modo ac in ceteris strophis sine cantu, scilicet per lineolam - quae ante syllabam posita denuntiat illam in sequenti nota esse decantandam. Si vero deest lineola, in praecedenti. Si syllaba superveniens est per se dictio monosyllaba, signum - ante vel post ponitur prout vel praecedenti vel sequenti notae reponenda est.
Si autem ante vel post syllabam supervenientem adest in cantu neuma duarum vel plurium notularum, aliquando fieri potest ut res melius componatur per neumae disjunctionem, scilicet tribuendo praedictae syllabae pro casu seu ultimam praecedentis neumae, seu primam sequentis notulam. Quod per signum * indicantur, syllabae adjunctum.
Haec sedulo observanda sunt a Cantoribus, et etiam a Notatoribus qui Hymnos ex Antiphonario desumptos per singulas strophas cantu adornare vellent.
In the 1912 Antiphonal, some hymns have all their verses written out with notes, and some only have notes for the first verse.
At 2:26 here the line from the Veni Creator Spiritus, "Infunde amorem cordibus" (fill our hearts with love) is smoothly elided. It is really not that hard--although Spanish speakers and Italians will have the easiest time doing it.
To participate in the discussions on Catholic church music, sign in or register as a forum member, The forum is a project of the Church Music Association of America.